Objawy towarzyszące chorobom pasożytniczym gołębi nie są tak specyficzne jak przy chorobach o etiologii bakteryjnej czy wirusowej. Przeważnie ptaki stają się apatyczne, mają osłabioną kondycję oraz można zaobserwować wzmożone spożycie wody. Przy silnych inwazjach dołącza biegunka, pogorszenie jakości upierzenia, brak apetytu oraz słabe wyniki lotowe.
Dlaczego należy odrobaczać gołębie?
Odpowiedź jest prosta. Pasożyty u wszystkich żywych organizmów obniżają odporność, zwiększając podatność na zakażenia bakteryjne i wirusowe. W jelitach ptaków wyrządzają wiele szkód, m.in. prowadzą do niedoborów poprzez korzystanie ze składników odżywczych potrzebnych gołębiom do zdrowego funkcjonowania, niszczą ścianę jelit, stwarzając „wrota zakażeń” dla innych patogenów oraz zatruwają organizm gołębia.
Najczęściej w badaniu kału metodą flotacji u naszych „ptasich pacjentów” obserwujemy zarażenie nicieniami z rodziny Capillaria, Ascaridia (glista ptasia) oraz Eimeria (kokcydia).
Do zarażenia Capillaria (najczęściej Capillaria obsignata) dochodzi w czasie spożycia karmy lub wody z inwazyjnymi jajami lub podczas zjedzenia dżdżownicy, która może być żywicielem pośrednim. Pasożyt bytuje głównie w jelicie cienkim. Pobierając związki odżywcze ze ściany jelit powoduje zgrubienie ściany oraz stan zapalny. Intensywność inwazji jest warunkiem pojawienia się: od gorszej konsystencji kałomoczu do uporczywej biegunki. Początkowo biegunka ma charakter okresowy z momentami zaostrzenia, natomiast możliwy jest dodatek krwi.
U starszych gołębi przewlekła inwazja może doprowadzić do skrajnego wychudzenia i upadków, natomiast u młodych gołębi pasożyty doprowadzają do zahamowania wzrostu i ogólnego rozwoju.
Glistnica gołębi, czyli Askarioza wywoływana przez Ascaridia columbae zdarza się równie często u ptaków jak Kapilarioza. Do zarażenia dochodzi na drodze alimentarnej, czyli pokarmowej. Objawy to: apatia, osłabienie, wychudzenie, niedokrwistość oraz biegunka. Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla młodych ptaków, gdyż przy nasilonych inwazjach może się skończyć niedrożnością przewodu pokarmowego.
Rozpoznanie choroby pasożytniczej polega na zbadaniu kałomoczu gołębi metodą flotacji. Próbka do badania powinna być pobrana z 8 różnych miejsc z gołębnika – najlepiej z odchodów najbardziej zmienionych. Pobranie do plastikowego czystego pojemnika i szybkie dostarczenie do przychodni weterynaryjnej zapewnia szybki i wiarygodny wynik.
Leczenie inwazji pasożytniczych polega na podawaniu leków przeciwrobaczych. Bardzo ważna jest dawka preparatu, sposób podania oraz kontrolne badanie kału po 2 tygodniach od odrobaczania na wypadek konieczności powtórnego odrobaczenia.
Należy pamiętać, iż odrobaczanie bez dezynfekcji gołębnika nie ma większego sensu, ponieważ jaja Capillaria i Ascaridia są bardzo oporne na działanie czynników zewnętrznych. Jeśli działać – to tylko kompleksowo! Przeprowadzić odrobaczanie całego stada i sprzątnąć gołębnik.
Reasumując, okazji do nabycia choroby pasożytniczej jest wiele. Powinno się zadbać o prawidłową profilaktykę w stadzie, która jest warunkiem dobrego samopoczucia gołębi, wysokiej odporności na inne choroby oraz satysfakcjonujących efektów w lotowaniu.